Παραδοσιακό ξύρισμα, 10+ χρόνια απομόνωσης

Γιατί όχι;

Ήταν πριν περίπου 12 χρόνια όταν έμπαιναν δειλά δειλά οι σκέψεις στο μυαλό μου. Σκέψεις που μετά δεν με πήραν πολύ καιρό να πάρω την απόφαση. Ο λόγος πολύ απλός κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στην Ελλάδα τότε και πίστευα πως θα έπρεπε να υπάρχει χώρος για το παραδοσιακο ξυρισμα. Δεν μπορεί, έλεγα! Θα υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα.

Ο σκοπός μου.

Το παραδοσιακό ξύρισμα για εμένα ήταν ένας κόσμος νέος και ήθελα περισσότερες πληροφορίες, αλλά και να γνωρίσω ανθρώπους που θα μοιραστούμε την τρέλα μας για αυτό.
Ήθελα επίσης οι άνθρωποι που αγαπάνε αυτήν την “τελετή” (χόμπι για κάποιους) να έχουν ένα χώρο όπου θα μπορούν να χαλαρώσουν να ξεχάσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας και να συζητήσουν με άλλους για πράγματα όμορφα. Κάτι σαν ένα μία ακριβοπληρωμένη αποκλειστική λέσχη (exclusive club) μόνο που θα είναι δωρεάν και σαφώς μόνο για άνδρες. Εξ ου και το όνομα “Men’s Only”.

Το ‘πα και το έκανα!

Έτσι λοιπόν, το “σωτήριο έτος” 2009 του μήνα Ιανουαρίου και της ημέρας 20, έβγαλα στον αέρα την πρώτη και μοναδική Ελληνική κοινότητα για το παραδοσιακό ξύρισμα.

Και ήταν τότε που κατάλαβα ότι δεν ήμαστε και τόσοι πολλοί τελικά…

Μοναχικά χρόνια…

Εντάξει, δεν μπορώ να πω δεν ήμουν εντελώς μόνος μου. Υπήρχε μια μικρή παρέα 5-10 ανθρώπων που τα λέγαμε.
Κάποια από αυτά τα άτομα μάλιστα μας τιμάνε ακόμα με την παρουσία τους. Κάποια άλλα έφυγαν κάποια που και που έρχονται και φεύγουν… Σε γενικές γραμμές ήμασταν “λίγοι και καλοί” που λέει ο λόγος.

Η παρέα μεγάλωνε.

Με τα χρόνια η παρέα όμως αργά και σταθερά μεγάλωνε! Είτε με δικές μας προσπάθειες. Κάποιος από εμάς δηλαδή “διαφήμιζε” την κοινότητά μας. Είτε κάποιος μας έβρισκε τυχαία. Σε κάθε περίπτωση όμως η παρέα μεγάλωνε.
Τελικά υπήρχαν άνθρωποι που ενώ είχαν εμπειρία στο παραδοσιακό ξύρισμα δεν μας γνώριζαν και να που μας βρίσκανε σιγά σιγά. Άνθρωποι αξιόλογοι με χαρακτήρα και μεράκι να μοιραστούν αυτή την γνώση με ανθρώπους που θέλανε να μάθουν. Υπήρχαν όμως και μέλη που δεν είχαν ιδέα τι και πως αλλά θέλανε να μάθουν γιατί τους άρεσε το παραδοσιακό ξύρισμα!

Τα χρόνια περνούσαν.

Όμως πάντα υπήρχε αυτό το αλλά. Λέγαμε πάντα μεταξύ μας πως αν τυχών μιλούσαμε σε κάποιον έξω από το παιχνίδι για την ασχολία μας, στην καλύτερη μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους…
Βέβαια υπήρχαν και άλλες αντιδράσεις, άλλες “ακραίες” άλλες χαζές. Αλλά η αντίδραση σχεδόν πάντα ήταν ας πούμε αρνητική.

Ύστερα αποκτήσαμε το πρώτο μέλος με κανάλι στο youtube όπου ασχολείται με το παραδοσιακό ξύρισμα. Σκέφτηκα για λίγο ότι ίσως έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Το ΜΠΑΜ!

Το μπαμ όμως έγινε πριν λίγους μήνες, όταν ο Δημήτρης Σταρόβας (ναι ο γνωστός πολυτάλαντος καλλιτέχνης) δημιούργησε το προσωπικό του κανάλι στο youtube όπου μέσα σε αυτό ασχολείται και με το παραδοσιακό ξύρισμα.

Από εκείνη την στιγμή όλα άλλαξαν για το παραδοσιακό ξύρισμα στην Ελλάδα.

Out of stock.

Καταστήματα που συνήθως μπορούσε να βρει ο μέσος “παραδοσιακός ξυριστής” τα “φιξάκια” του, τώρα άδειαζαν μέσα σε λίγες ώρες! Ένα βίντεο αρκούσε! Χιλιάδες οι ξυρισμένοι που πριν λίγο καιρό αγνοούσαν ή και σνόμπαραν την ύπαρξη του παραδοσιακού ξυρίσματος τώρα αγόραζαν και άδειαζαν τα ράφια των λίγων καταστημάτων στην Ελλάδα που αφορούν το παραδοσιακό ξύρισμα.

Χαρά και επιφύλαξη.

Εμείς από την άλλη στην μικρή κατά τα άλλα κοινότητά μας παρακολουθούσαμε με χαρά αλλά και με επιφύλαξη όλα όσα συνέβαιναν αλλά και ακόμα συμβαίνουν κατά καιρούς. Έχουμε ζήσει αυτές τις “εκρήξεις” ενθουσιασμού σε πολύ μικρότερο βέβαια βαθμό. Ξέρουμε τι “παίζει” και ξέρουμε πολύ καλά πόσοι τελικά θα μείνουν στο “παιχνίδι”. Στο κάτω κάτω 10+ χρόνια εμπειρίας είναι αυτά.

Μετά το μπαμ!

Μετά το μπαμ ακολούθησαν άλλες μικρές “εκρήξεις” ας πούμε φωτοβολίδες.
Νέα γκρουπ από το “πουθενά” που λατρεύουν το παραδοσιακό ξύρισμα και νέοι youtubers να δείξουν στους αμαθείς πως να ξυριστούν σωστά και ωραία.

Γίναμε πολλοί!

Ναι κύριοι! γίναμε! όλα αυτά όμως οφείλονται σε έναν διάσημο άνθρωπο και το κανάλι του. Γιατί αν δεν το είχε κάνει πολύ πιθανό να έγραφα σε μερικά χρόνια, “Παραδοσιακό ξύρισμα, 20+ χρόνια απομόνωσης”.
Δεν τα γράφω όλα αυτά για να τα κρίνω, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ή μάλλον εγώ τείνω προς το καλό. Γιατί να είναι κακό στο κάτω κάτω;

Το ερώτημα μου…

Η απορία μου είναι η εξής:
Εσύ που διαβάζεις τώρα το κείμενο αν δεν είχες δει τον Σταρόβα να ξυρίζεται παραδοσιακά…
Πόσες πιθανότητες είχες να ενδιαφερθείς στον ίδιο βαθμό αν σου το έλεγε ο πατέρας σου, ο θείος σου, ο φίλος σου ή και εγώ;

Κλείνοντας,

να πω. Απολαύστε το ξύρισμα, απολαύστε την διαδικασία.
Αντί να ρωτάτε ποιο είναι το καλύτερο, ποιο είναι το χειρότερο, ποιο να πάρω και ποιο όχι.
Ρωτήστε τον εαυτό σας, μου αρέσει; Με κάνει να θέλω να το πάρω;
Αν ναι, τότε πάρτε το!
Δεν σας κάνει; Χαρίστε το, πουλήστε το, κρύψτε το στην τελική και πάρτε κάποιο άλλο!
Μην περιορίζεστε με τα λεγόμενα κάποιου άλλου. Κάτι που αρέσει/κάνει σε αυτόν μπορεί να μην κάνει σε εσάς και τούμπαλιν.
Πάνω απ όλα όμως όπως είπα.

Απολαύστε το παραδοσιακό ξύρισμα.